Nietszeggendheid vereeuwigd zien

Schrijven in boekvorm.

Een aantal jaren geleden kwam een oude hobby weer bovendrijven, namelijk schrijven. Het leek me super om mijn illustraties te combineren met een andere passie. In een vorm van een graphic novel. Deze benaming had ik dan ook weer meteen verbasterd naar: graphic thriller.
Het is niet zo dat het pagina’s zijn vol met een uitgebeeld verhaal zoals een stripverhaal. Maar een echt leesboek, voorzien van illustraties.

Komt dat verhaal er wel.

Als je mijn blog over mijn Spastisch Creatief Brein hebt gelezen, dan kan je je wel voorstellen, dat ik zelf ook nog maar eens moest zien, of dat verhaal er wel aan zat te komen.
Nou, voor corona ben ik al aan dit verhaal begonnen en het is nog steeds niet af. Niet omdat mijn brein alweer met iets anders bezig was. Ik ben namelijk nog nooit zo lang bezig geweest met één en hetzelfde project.
Het is schrijven, herschrijven, tekenen, aanpassingen doorvoeren, ervaringen opdoen etc… Zelfs eens een periode opzij leggen hoort ook bij dit proces.

Nog niet veel bloot gegeven.

In deze snelle wereld kan ik je eigenlijk alleen maar porren om ook een boek te schrijven en/of te illustreren. Niets is zo relaxt en rustgevend als in je fantasie te kruipen en ermee aan de slag te gaan. Voor wie mij volgen hebben al genoeg illustraties voorbij zien komen. Maar wat betreft het schrijven, heb ik nog niet veel bloot gegeven.

Daar ga ik nu verandering in brengen. Best spannend eigenlijk, het voelt een beetje als kwetsbaar opstellen. Hieronder lees je een gedeelte uit mijn graphic thriller ‘Nietszeggendheid vereeuwigd zien’.

Proloog

   Is het een gemis om eens niets de wereld in te slingeren. Gewoon lukraak, zinloze bagger. Zit er überhaupt iemand te wachten op nietszeggendheid wat jij zo nodig vereeuwigd achter wil laten. Wanneer jij jezelf weer eens op een voetstuk wil plaatsen. Heeft jouw bijdrage  wel toegevoegde waarde? Eigenlijk draait het alleen maar om je ego.         
   Heb je het wel eens geprobeerd. Een dag niet met je persoonlijkheid te flikflooien. Hoe voelde jij je dan. Heb je jezelf ook wel eens afgevraagd wat het met anderen doet?

   Jouw middelpunt van je mens zijn, is van jou. Jouw bewustzijn. Daar verblijd je verder helemaal niemand mee. Ieder heeft zijn eigen middelpunt om te ontwikkelen. En dat zou ook de vrijheid moeten hebben om gezien te worden. Jouw verheerlijking die dagelijks ongevraagd binnenkomt hoort niet verheven te zijn boven de rest. 

   Besef je wel wat je daarmee veroorzaakt? Een sprookje wat tentoon wordt verspreid. Dat wordt gezien als een ideaalbeeld. Want dat is het toch wat je doet, je verbeeldt gewoon een mythe. Het is helemaal niet nodig om jouw behoeftes op te dringen. Ik zie het als een schreeuw van je ziel. Je bent op zoek naar een verbinding met een grotere individuele persoonlijkheid. Maar dat heb je helemaal niet nodig. Je bent al bijna verenigd met een hogere bestemming. Een gecreëerd zelfbeeld is nergens voor nodig, leer gebruik te maken van je zintuigen en je zal je bewustzijn gaan waarderen.

Hoofdstuk 1

… Zou er iets aan de hand zijn? Hij bleef maar blaffen, zou hij ergens vastzitten? Ongerust schoot ze van het pad af  het struikgewas in.            
   ‘Willy, blijf!’, want stelde je eens voor, dat hij er een spelletje van ging maken en er weer van tussen zou gaan.          
   Terwijl ze zich een weg baande door het struikgewas was ze toch wel blij met het besef, dat ze wandelschoenen had aangetrokken. De ondergrond was nogal hobbelig en ze wist zich nog maar net staande te houden. Een verstuikte enkel, daar zat ze nu toch ook weer niet op te wachten.
   De bomen en struiken stonden steeds dichter op elkaar en de licht flikkerende zonnestraaltjes trokken zich ook al bijna angstvallig terug door de ondoordringbaarheid van het bos. Ze zou toch een andere route moeten zoeken, want er was geen doorkomen meer aan. Als ze nu een klein stukje doorliep en bij de sprookjesachtige varens het pad verder afliep,  dan zou het wel moeten lukken. 
   ‘Ik kom eraan Willy!’ en terwijl ze hem riep, vroeg ze zich af of ze nu de hond wilde geruststellen of was het eigenlijk meer voor haar zelf bedoeld. Waarom was Willy dan ook van het zandpad afgegaan. Nee! Waarom had ze dan ook die riem bij hem afgedaan. Dat is de vraag die ze zichzelf zou moeten stellen.         

   Toen ze eindelijk haar weg gevonden had, kwam Willy luid blaffend op haar af. ‘Doe eens rustig’ en terwijl ze de riem om Willy zijn nek wilde schuiven, stoof hij er weer vandoor: ‘Willy! Kom voor!’ Dit klonk toch eigenlijk wel erg gefrustreerd. Zo klonk het niet alleen, het was gewoon ook zo!
   Maar wonder boven wonder Willy stopte toch en draaide zich om. Hij kwam niet terug gelopen maar keek haar alleen maar schaapachtig aan.
   ‘Wat is er jongen? Moet ik met je mee?’ Ze liep op hem af.    
   Willy draaide zich weer snel om en liep op een drafje door. Af en toe keek hij om, waar ze toch in vredesnaam bleef. 
   ‘Heb je een konijnenhol gevonden en wil je die laten z…’ ze maakte haar zin niet meer af. Een misselijkmakend gevoel maakte zich van haar meester.
   Willy stond stil bij een oeroude kolossale boom en daarnaast lag een donker hoopje. Ze versnelde haar pas en ging naar Willy toe. Voor ze bij de boom was, bleef ze stokstijf staan en onderdrukte een gil. Twee handen sloeg ze voor haar mond. Het lukte haar niet meer om iets te zeggen. Het leek wel alsof om haar heen het bos één grote ruis produceerde die als een wervel om haar heen druiste.   
   Er lag daar duidelijk iemand op de grond. Verschrikt keek ze om zich heen, De ruis dreef weg en alles leek om haar heen tot stilstand te komen. Ze liep voorzichtig door en zag een jonge vrouw, die geen aanstalten meer maakte om op te gaan staan…

Monique.
Vormgever | illustrator | copywriter bij Vaine.

Dit boek gaat in de toekomst alleen mogelijk worden d.m.v. crowdfunding. Bekijk hier wat de opties zijn en wat je er voor terug krijgt.
Niets uit deze tekst of de illustraties mag zonder toestemming van de auteur gebruikt worden in welke vorm dan ook. Het recht van copywrite is hierop van toepassing.

#boek
#crowdfunding