Mijn Spastisch Creatief Brein

Een blog over mijn hersenspinsels.
De herfst is weer binnen komen suizen. Wind en regen zorgen ervoor dat je momenteel meer in je regenpak doorbrengt dan onder die fleurige terras parasol. Dit betekent ook dat de feestdagen er weer aan zitten te komen. Een periode van cadeautjes verzinnen voor je dierbaren.
Je kan iemand verblijden met een cadeau waarbij je eindeloos hebt zitten turen op de digitale promenade of de blaren op je voeten hebt gelopen in de winkelstraat. Niets is tenslotte leuker dan iemand verrassen. Misschien is de weg er naar toe nog wel veel leuker dan het uiteindelijke cadeau. En de meeste voldoening krijg je vooral van het blije gezicht dat jouw richting op kijkt.

Een verrassingstip cadeau.
Hier in huize Vanderveentjes hadden we zelfs een alternatief bedacht tijdens de feestdagen. De fase van lootjes trekken hebben we onveranderd gelaten, om zo niet al te rigoureus anders dan anderen te doen. Iedereen kan wel een beetje houvast gebruiken. Maar het cadeau kreeg hier wel een ander feestjasje aan.
De opdracht was om een positieve eigenschap van je lootjes partner te tekenen, te omschrijven, te knutselen of wat dan ook.
En wat je dan als resultaat te zien krijgt, is adembenemend. Serieus. Zeker als je kinderen hebt, waar normaal ‘gekat’ wordt aan de eettafel, komen er nu bewonderenswaardige complimentjes naar boven.

Een brein dat bijna 24/7 doorgaat.
Zo kreeg ik eens een poster met een ontroerende tekst. Althans bij mij kwam deze binnen en daar is het dan ook om te doen. Het is de bedoeling dat het de ontvanger raakt en dat de gever plezier uit de voorbereiding haalt. Nu wil jij natuurlijk weten wat mij ontroerde. Mijn partner geniet enorm van het feit dat er met mij niet één dag hetzelfde is. Super tof natuurlijk dat ik geen verveling meebreng. Maar heel eerlijk, je moet er als levenspartner wel tegen kunnen, mijn brein staat namelijk bijna 24/7 aan. Ik kan me voorstellen, dat er momenten zullen zijn dat anderen me niet bij kunnen houden. Maar hé, die gedachtes gaan maar door, dus spring op die trein mee of neem gerust de volgende.

Inkijkje in mijn spastisch creatief brein.
Eens kijken of ik je mee kan nemen hoe het er in mijn wereld aan toe gaat. Mijn ogen zijn linea recta vensters naar mijn hersenen. Dat is bij jou natuurlijk ook zo, maar bij jou gaat het nog via een relaxte omweg langs de opbergzolder. Jij filtert meteen datgene wat geschikt is. En het overbodige gaat in een bewaarmap voor later of belandt meteen in de prullenbak. Nou, ik ga gewoon alles gebruiken wat ik observeer. En dat is dus heel veel

Oplossing voor een beelddenker.
Vroeger als kind kreeg ik al te horen, dat ik mijn ogen niet in mijn zak had zitten. Overigens is dit voor een beelddenker en helemaal een jonge beelddenker niet een opmerking die heel gemakkelijk opzij geschoven kan worden. Dat vergt nou enorm veel energie. Stel je nu eens letterlijk voor: Ogen, die volledig in je hoofd zijn vastgesjord met aders en zenuwen. Nou, die zou je eens in je broekzak moeten steken.
Moet ik dan dit voorbeeld nog verder uitwerken?
Maar wat voor bizarre taferelen dit veroorzaakt in mijn ene hersenhelft! Daar ga ik dus ook niet verder op in, want voor ik het weet, word ik alsnog opgenomen op een gesloten afdeling.
Ik heb hier namelijk zelf een oplossing voor gevonden. Er zijn natuurlijk meerdere opties mogelijk. Zoals b.v. in therapie gaan of je buigt dit om naar creativiteit.

Continue de hersenen kraken.
Zoals je inmiddels al wel vermoed, heb ik gekozen voor creativiteit. En dan niet specifiek in één richting, want die beperking is mij niet op te leggen. Ik ben het meest in mijn element door het altijd weer aangaan van andere uitdagingen. Continue die hersens laten knagen voor het zoeken naar oplossingen en…
De ene dag geef ik graag vorm, dan is er weer een periode van verf bespat met penselen om vervolgens anderen, zoals vandaag, weer lastige te vallen met woorden.

Waarom maakt een bedenk brein overuren?
Het mooiste is voor mij dan ook als er weer een afgerond project, al dan niet in opdracht, zijn weg over de wereld vindt. Niet alle bedenksels worden overigens afgerond. Er zijn namelijk fases die zo vol zitten met brainstormen en uitwerken, dat niet alles de eindstreep haalt. Niet omdat ze slecht zouden zijn, maar gewoon omdat mijn bedenk brein veel sneller gaat en er gewoon geen tijd meer is voor de complete uitwerking.

Ik denk inmiddels ook te weten waar dit door komt. Bij mij komt in het denkproces gewoon een stofje vrij, dat zo’n gelukzalig gevoel geeft, dat die uitwerking er eigenlijk niet meer toe doet. En geluk smaakt naar meer…

Bij deze geopend.
Voor het geval je denkt, dat mijn kinderen ooit iets te kort zijn gekomen met een alternatief cadeau: Nee hoor, ook hier puilt de kast uit met speelgoed en wat dan al niet meer. Daardoor is het juist leuk om eens iets anders te verzinnen dan fysieke cadeautjes.
Mocht jij zo nog een bijzondere verrassingscadeau weten voor de komende feestdagen, plaats je reactie dan onder deze blog. Ik weet zeker dat er lezers zijn, die toe zijn aan iets nieuws tijdens de feestdagen.

Mijn brein heeft dus de afgelopen tijd weer overuren gemaakt in het atelier en achter de pc. Spastisch of niet, laat het duidelijk zijn, dat ik met deze omschrijving niemand heb willen beledigen. Het is puur om te benadrukken hoe creatieve kronkels samen hersenen vormen. En hoe verschillend dit voor ieder mens afzonderlijk is.
Wanneer je me via de socials hebt gevolgd, dan is er al een klein tipje van de sluier opgelicht. Wil je toch liever een fysiek cadeautje aanschaffen of ben je alleen maar nieuwsgierig, dan ben je van harte welkom in de Vaine webwinkel.
Bij deze aan jou de eer om de webwinkel nu te openen.

Monique.
Vormgever | illustrator | copywriter bij Vaine.

Wat je wel niet kan doen met een spastisch creatief brein:

• Link naar de Vaine webwinkel.
• Blijf op de hoogte via de socials.