De vogel is gevlogen

Een blog over familie.

Mijn opa en oma hadden vroeger naast hun kruidenierszaak ook een groot gezin in het centrum van de stad. De winkel en het woonhuis zaten in een hoekpand met een grote uil op het dak. Althans in mijn verbeelding was het een enorm gevogelte. Maar wat wil je, door de ogen van een kind is alles snel kolossaal en een koter met veel verbeelding houdt er meteen weer een fantasievolle herinnering aan over.
Die uil staat niet meer op het dak. De familie vond dat die uil eigenlijk een soort van familiewapen was geworden. Op het moment dat het laatste familielid de woning verliet is de vogel ook gevlogen. Nu denk jij dat het verhaal met me op de loop gaat, maar eigenlijk dwaal ik alleen maar een beetje af.

Gelukzalig gevoel met nostalgie.

Een hedendaagse familie heeft allang niet de afmeting meer, die het gezin van mijn opa en oma aan moederszijde heeft. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk. Er zijn door de jaren heen wel weer samengestelde gezinnen ontstaan, maar dan nog haal je mijn opa en oma niet in.
En ergens zullen die grote gezinnen nog wel te vinden zijn, er worden ten slotte t.v. programma’s over gemaakt, maar ik denk dat je ver moet zoeken.

Als ik aan de familie denk, dan komt er bij mij altijd weer een herinnering tevoorschijn, van een enorme grote tafel in door gaskachels aangenaam verwarmde huiskamer. Met alle stoelen voorzien van grote mensen billen, die van mijn ooms en tantes. In gedachten bij kolossale vogels zoals eerder omschreven, zijn de afmetingen van deze zitvlakken volledig passend bij een kinderherinnering. Die van mij in dit geval.
Een tijd waar je als kind, met zijn allen op een rijtje, vertoefde op een enorme oudroze zitbank met een pop op schoot of je speelgoedauto in de nek van je neef of nicht. En je prima kon ronddrentelen tussen huiskamer en keuken. Want voor de duidelijkheid, niet iedereen paste in die knusse huiskamer. De rest zat druk te keuvelen in een heerlijk geurende woonkeuken voorzien van room gele afgeronde tegeltjes aan de wand en een grijze vloer met een marmer look. Waar oma druk in de weer was om ieders naar lekkere trek knorrende magen weer goed gevuld te krijgen en de patres familias glimlachend stilletjes van zijn sigaar zat te genieten.

Automatische connectie door de genen zit als een jas gegoten.

Mijn opa en oma hadden 9 kinderen en die hebben samen met hun partner ook nog eens 22 kleinkinderen op de wereld gezet. Dan is het niet zo vreemd, dat een deel van die neven en nichten inclusief hun levensgezellen ook nog eens 37 nakomelingen hebben voortgebracht.

De laatste keer, dat ik mijn jongste nichten en neven zag, hadden die niet eens kinderen. Terwijl zij onderuit gezakt gedurende een nieuwjaarsreceptie nog een nachtje stappen zaten te verwerken, liep ik de benen onder mijn kont vandaan omdat die peutertjes van mij juist tijdens een familiedag hadden besloten om eens te laten zien, dat zij helemaal geen doping nodig hadden om al hun kunsten uit een trukendoos te kunnen toveren.
Wat heb ik er tijdens de familiereünie dan ook van genoten, dat er nog steeds van die ukkepukken rond renden, waar dan weer oververhitte ouders achterna sprintten. En ondertussen stonden die van mij met een pilsje in de hand complimenten in ontvangst te nemen, omdat ze zo gegroeid waren!
Dat is gekheid natuurlijk. Al die nakomelingen of ze nu groot of klein waren, speelden of babbelden alsof ze elkaar al jaren kenden. Per slot van rekening waren er verschillende aanwezigen, die nog niet eerder kennis hadden gemaakt met iedereen. Die automatische connectie zullen dan wel de genen zijn van onze opa en oma. Nou oma Anneke en opa Tieske, mooi dat we die genetische gemütlichkeit met elkaar weer verder hebben doorgegeven.

Warme herinneringen.

Het frappantste was misschien nog wel het feit dat je precies zag welk blaadje bij welk takje hoorde en uit welke stam deze weer ontkiemd was. En hoe terecht ieder zijn/haar boomkroon showde.
Als dan tijdens zo’n middag ook nog een paar anekdotes in geuren en kleuren worden verteld, dan ben ik altijd weer verbaasd, dat ik deze nog niet eerder had gehoord. En net als al die eerdere memoires worden ook deze weer warm in je hart gesloten.
Tijdens zo’n middag sta je er dan ook even bij stil, dat helaas niet iedereen bij zo’n middag aanwezig kan zijn. Familieleden die je al een tijdje mist, waarvan je zeker weet dat ze van deze middag zouden hebben genoten. Mooi dat diegene juist op zo’n middag nog eens extra herinnerd worden. Net zoals degenen die andere verplichtingen hadden. Want de complete groepsfoto had nog wel een slagje groter gekund.

Innige gevoelens aan gebeurtenissen uit het verleden.

Naar aanleiding van een toffe familiereünie heb ik deze blog geschreven. En deze was toevallig met een grote familie. Ik weet gelukkig uit ervaring dat er ook kleine gezellige families zijn, waar ik met innige gevoelens aan gebeurtenissen uit het verleden terugdenk. Aan mijn vaderszijde heb ik, vergeleken met die van mijn moeder, een mini familie. Eerlijk gezegd had ik hier ieniemienie genoteerd staan. Maar hoe knus dit woordje ook klinkt, het heeft niets Sesamstraat achtig in zich. Je zou voor de gein de betekenis eens op moeten zoeken. Mijn kleine familie doet juist totaal niet onder voor mijn grote familie. Daarmee doel ik dan niet alleen op het formaat.
Van wekelijkse zwempartijtjes tot vakanties. En desondanks dat we als kleinkinderen weliswaar het geluk niet hebben gehad om opa en oma te ontmoeten, hoe bijzonder is het dan als je samen met zijn allen nog steeds graag koffieleut en slappe klets verkoopt. Toch weer dat DNA wat vol trots doorgedragen wordt.
Nu is hiermee het verhaal weer zo’n beetje rond, het wordt dan ook tijd dat deze kleine familie over een familiewapen na gaat denken. Niet een uil die weg kan vliegen, maar een…

Monique.
Vormgever | illustrator | copywriter bij Vaine.

• Mocht nu toevallig met het idee rondlopen om een familieweekend te organiseren. Plan niets te veel, want met gezellige mensen loopt het gewoon vanzelf. Zoek je nog een locatie voor prachtig weekend met zijn allen ertussenuit: Vakantiehoeve de Berghegge
• Wil je op de hoogte blijven van een nieuwe blog,
  schrijf je dan hier in.